कोपिला फुल्छ किन फुलेर भुईँमा झर्न
मन तडपिन्छ किन मायाको जालामा पर्न ।
निराशा छ आँखाहरुमा खुशी तिमी भरीदेउ
सुस्केरा छ ओठ हरुमा मुस्कान छरीदेउ
मायाको तिर्खा मेट्न माया मलाई गरीदेउ
बसेर आँखमा फेरी आँशु भई नझरी देउ ।
पर्खाईमा बिताईदिएँ प्रतिक्षाको लामो घडी
रोईदिउँ कि बालख झैं गर्दै भुईंमा लडिबडी
तड्पेर म बसुँ कति सँधै एक्लो रात दिन
कसरी म सक्छु भन तिमीलाई भुलिदिन ।
दीपक जडित
No comments:
Post a Comment