कविता
दीपक जडित
मेरी उ अझै मरेकी छैन
आफ्नो हरित अस्तिव नै छोपेर
बारीभरी पहेँलपुर फुलेका
तोरिका बोट हरु सँग
सँधै आफ्ना सपनाहरु साट्ने गर्थी उ
तोरीका पँहेला पुष्पपुन्जनै
मेरा सुखद सपनहरु हुन भनेर
मुस्कुराउने गर्थी उ
आफुलाई हरियो बोट सँग दाँजेर
मलाई माटोको उपमा दिँदै
तिमी भित्रै मेरा जराहरु फैलीएकाछन भनेर
हर्षतिरेक भएर मस्किन्थी उ
श्रीष्टीका सम्पूर्ण सुखहरु भरेर
अङगालो भरी मलाई कस्दै
प्रकृती का अनुपम खुशीहरु
मेरै निम्ती पस्किन्थी उ
सारा सपनाहरु उस्ले
म भित्र जिउदै छाडेर
आज उ टाढा गए पनि
अजर मेरी उ मेरो लागी मरेकी छैन
सँधै सँधै फाँट हरुमा तोरी सँगै
मेरो मन भरी फुलिरहनेछे उ
उसले छाडेको म भित्रको
सपनाको सजिब फूलबारीमा
सँधैभरी डुलीरहनेछे उ ।
यो कविता मैले केहि बर्ष अगाडी नै लेखेको हो । यस कवितालाई मैले मेरो यौटा कविता सङगालो को मुख्य कविता बनाएको छु । उ अझै मरेकी छैन मेरो उक्त सङ्रहको नाम हो । जस्मा मेरा ६३ कविताहरु सङ्रहीत् छन ।
No comments:
Post a Comment