कविता : म ज्ञानेन्द्र शाह

म ज्ञानेन्द्र शाह

दीपक जडित

म ज्ञानेन्द्र शाह,
मावली गोता गएको छु
त्यसैले आफ्नै दाजुको बँशनास गरेर
नेपालको राजा भएको छु ।

नाथे भुस्याहाहरु कराउछन
कराएर केही लछार्दैनन
मुसाहरु करोढौं नै आए पनि
तीनले सिँह लाई पछार्दैनन
म जङ्गलको राजा सिँह हुँ
र मेरो देश नेपाल
पौने तीन करोढ पशुहरु बस्ने
एउटा शान्त जङ्गल
मेरो जङ्गल देशको
जङ्गली राजमा
जसरी जहिले जो मरे पनि
म राजालाई त हुन्छ मँगल ।
शाशनमा प्रत्यक्ष्य उभिएर
दिग्दारी मेटाउन बिसाएको बेला
भुक्नेहरु धेरै भुक्न थालेछन
"माहाराजाको जय होस् !! " भन्दै
साष्टङ्ग गरेर मेरो गोडामा ढोग्नेहरु
कन्ना पछाडी मलाई थुक्न थालेछन
मलाई हार्यो भन्छौ पाजी हो ?
त्यती सजिलै म कहाँ हार्ने छु ?
उठनु पर्‍यो भने मेरो नेपाल खेतमा
डेढ करोढ हल गोरु नार्ने छु
मेरो नेपाल खेतको धनी पुर्जा
आँखिर मेरै नाँउमा त छ
जती उफ्रेपनि तिमी भुस्याहाहरुको शिर
आँखिर मेरै पाउमा त छ ।

म ज्ञानेन्द्र शाह,
मावली गोता गएको छु
त्यसैले आफ्नै दाजुको बँशनास गरेर
नेपालको राजा भएको छु ।

नेपालमा राजतन्त्रको आवस्यकता छैन । नेपाली जनताको अहिलेको चाहना भनेको गणतन्त्र या लोकतान्त्रीक गणतन्त्र हो भन्ने सन्देश साथ मैले यो कविता लेखेको हुँ । यस कवितालाई मैले उमेशजीको माईसंसारडटकममा कमेन्ट को ठाँउमा पठाएको थिएँ र निस्किएको थियो । यो कविता मैले नेपालमा गणतन्त्र स्थापनाको निम्ती आफैँले लेखेको आन्दोलन सम्बन्धि कविता , गीत , गजलहरुको अप्रकाशित सँग्रह खडेरीको खेती बाट लिएको हुँ ।