Thursday, September 23, 2010

गीत : जीवन र मन


यसरी पनि निमोठिंदो रै' यो मन चियाको पालुवा जस्तै
फुस्किंदै जाने जति कसेपनि जीवन मुठ्ठीको वालुवा जस्तै

मन कहिँ न्यानै रहन्छ सम्बन्धहरु चिसिए पनि
जीवन नदि यो बगिरहन्छ हरक्षण सागरमा मिसिए पनि
उडि हिंड्दछ बरालिएर यो मन सिमलको भूवा जस्तै
फुस्किंदै जाने जति कसेपनि जीवन मुठ्ठीको वालुवा जस्तै

उज्यालो थोरै पोतेर मनमा ओठ खोलेर हाँस्दछ जीवन
घेरिएर पनि अँध्यारोहरु माझ एकै आशामा नाच्दछ मन
सल्किएर आफैं आगो जीवनमा यो मन उडेको धुँवा जस्तै
फुस्किंदै जाने जति कसेपनि जीवन मुठ्ठीको वालुवा जस्तै

*********


ब्लगमा नियमित हुने अनेक प्रयास गर्दापनि सकिराखिएको छैन । अनावश्यक ब्यस्तताले गर्दा मनमा उर्लेका भावनाहरुलाई तह लगाउन पनि सकिएको छैन । यसपटक पनि ब्लगलाई माया मारेकै चैं छैन भन्ने जनाउन लामो समयपछि लेखेको यो गीत लिएर आएको हुं । आसा छ समय अनुकुल पर्ने छ र अगाडीका दिनमा अलि लगनले ब्लग लेखिनेछ ।

Wednesday, September 01, 2010

कविता : आकाश अनि ऐंठन


फेरी
खसिरहेछ आकाश
चोक्टा चोक्टा भएर
मेरो छातीमाथि
र थिचिरहेछ मलाई
रातैभरी ऐंठन पार्ने गरेर
उकुच पल्टिएको
असारे पैतालाले
बज्र धर्ती टेकेर
मेरी आमा अझै
धारे हात लगाउँदैछिन्
त्यहि आकाशलाई
'जेमराज' राते लागेको हैन
खडेरीले डढेका हुन
उनको गर्भमा राखिएका ब्याडहरु
किनकि
खसिरहेछ आकाश
चोक्टा चोक्टा भएर
मेरो छातीमाथि क्रमश
र थिचिरहेछ मलाई
रातैभरी ऐंठन पार्ने गरेर ।