कविता : तिम्रो कसम म यस्तै चाहन्छु ।

आकाशले छोपेर धरती
हप्हप्ती गुम्सिएझैं
यौवनले पुर्ण तिम्रो बदनको
मादक सुगन्धलाई
पुष माघको तुषारो
सुर्य किरणले खोलेझैं
बलात्कारी भावमा
तिमीलाई सर्वस्व नंग्याएर
स-सौंदर्य पान गर्न चाहन्छु म
आफ्नै छातीभित्रको
अपरिमेय प्रेमलाई लुकाएर
भयंकर हिंस्रक जनावार भई
निरिह प्राणीको चोक्टा लुछेझैं
तिम्रा हरेक अंग प्रत्यंगको
अलग स्वाद र
अलग मिठास लिन चाहन्छु म
साँझको घामले डढेर
पश्चिम क्षितिजको
रक्तिम सगरझैं
प्रत्येक रजस्वला भएको रातमा
रगतले भिजेको बस्त्रादी
खोलेर फेर्न नपाउंदै
कामदेवको अर्को रुप लिएर
धर्म छाडेर बलात्कार गरी
अतृप्त बासना तृप्ती गराउन चाहन्छु म
तर को हौ ?
कहाँ छौ तिमी ?
तिमी मेरो मानसपटको धुमिल चित्र हौ कि ?
या फेरी मेरो समझको अलिखित कविता ?
तिमी जहाँ छौ र जो हौ
हौ त निश्चय पनि तिमी
म भित्र भएर पनि उजागर नभएकि कला हौ
आफ्नै गर्भभित्र खानी बोकेर
सतहमा मरुभुमी बाँच्न सक्दिनं म
कि त फुट तिमी मूल भएर
भिजाउ मलाई र उर्बर बनाउ
हैन भने सुन
तिम्रो कसम तिमीलाई म
पहिले जबर्जस्ती करणी र पछि
निर्मम हत्या गरेर
बलात्कार र हत्याको अभियोगमा
आफैंलाई मृत्युको दण्ड दिलाउन चाहन्छु म ।