कविता : रीत जीन्दगीको ।

रीत जीन्दगीको ।

यो रीत हो साथी जीन्दगीको
सुर्य त एकैछिनमा अस्ताउने छ
ताराहरु हुनेछन तिम्रो साथी
चन्द्रमाले उज्यालो दिनेछ
त्यसैले उज्यालो दिनलाई मात्र आफ्नो नभन
अँध्यारो रात्री पनि तिमिले नै भोग्नुपर्छ
उसरी नै जसरी तिमिले
हरेक मुस्कान पछि एकथोपा आँशु भोगेका छौ ।

मन्द मन्द बतासले सँधै
तिम्रो ओठबाट मुस्कान चोरिरहेछ
हर्षले पुलकित तिमी
हरेक क्षण अर्को एक मुस्कान लुटाईरहेछौ
जो थियो तिमीसँग र तिम्रै थियो
अब लुटिईसक्यो , जानदेउ , नरोउ
यस्लाई बटुल्न सक्दैनौ कहिल्यै
यो पनि रीत नै हो जीन्दगीको ।

तिम्रो अन्तरको जागरुक कारिगरले
अझै निर्माण गरिरहेछ अगम्य महल सुन्दर
तिम्रै एक एक विश्वासहरु समेटेर
परिश्रमी छ उ , तर तिमिनै
महत्वदिने छैनौ उस्को कारिगरीलाई
त्यसैले त ढल्नेछन विश्वासका हरेक महलहरु
अब ढलि त सक्यो , जो ढल्नु नै थियो ,
नरोउ , यो पनि रीतनै हो जीन्दगीको ।

नेपालीपोष्ट डटकममा प्रकाशित ।