मुर्दा भएको रातले पनि बिहानी बोलाउदछ
चुपचाप भएर यो दिन फेरी रातै भएर टोलाउदछ ।
न त बोल्न नै यहाँ छुट छ
घर घरमा आपसी फुट छ
जोगाउने कसरी स्वभिमानलाई
जहिंतहीं ब्रम्ह लूट छ ।
कैयन आँखामा शान्तीको आस छ
श्मशानमा आज हरेकको बास छ
शान्ती भयो धेरै परको कुरा
सबै संग मृत्युको त्रास छ ।
No comments:
Post a Comment