कविता को जवाफमा कविता ।

मैले गत नोभेम्बर २५ मा भन्दैछ रे नेपाल शिर्षकमा यौटा गजल लेखेको थिएं जुन आफ्नो ब्लगमा राख्नुको साथै चहल सयपत्रीजीको सयपत्री ब्लगमा पनि पठाएको थिएं । आज त्यहाँ मेरो उक्त गजलले स्थान पाएछ कि पाएनछ भनेर हेरेको थिएं । मेरो गजलले स्थान पाएनछ - सायद योग्य ठहरीएन क्यार तर त्याहाँ विजयसिंह थापा ज्यु ले लेख्नु भएको सहु सहु कविता देखेर भने मलाई नमज्जा लाग्यो । समको आवाज सहु सहु सहु बाबु सहनै नसके पनि लाई अहिले त्यसरी अर्थलगाएर कविता लेख्नु कती उचित हो कती अनुचित थापाजी लाई नै थाहा होला तर मलाई भने त्यसरी अर्थ लगाएर अहिलेको घडीमा त्यो कविता लेखेको अलि चित्त बुझेन त्यसैले के गर्छौ बाबु ......सहनै नसके पछि ? भन्ने शिर्शकमा तुरुन्त जवाफ कविता लेखेर चहल जी लाई ईमेल गरिदिएको छु र अनुरोध गरेको छु राखिदिनुहुन । सायद राखिदिनुहुन्छ होला । तपाईंको लागी भने अहिल्यै हेर्नको लागी उक्त दुबै कविता यहाँ राख्दैछु ।

पहिले विजयसिँह थापा जी को कविता हेर्नुहोस ----

सहु सहु ....

तिमी
तुरुन्त भीरबाट
हामफालेर मर
घर नजिकको गिजेरी रूखमा
झुन्डिएर मर
तर
चिन्ता लिएर नबाँच
प्लिज् ।
तिनीहरू
राष्ट्र लुछ्न नै जन्मिएका हुन्
त्यसै किन रिसाउँछौ ?
हामीलाई सताउन नै जन्मिएका हुन्
व्यर्थ किन विरोध गर्र्छौ ?
सहु
सहु
सहु बाबु सहनै नसके पनि ।

जवाफमा मैले लेखेको कविता यस्तो छ ---

के गर्छौ बाबु ?...... सहनै नसके पछि ।

म पनि सहन सक्छु
थाहा छ तिमीपनि सहन सक्छौ
तर सहनुको पनि हद हुन्छ
कती सहने अझै
सहेरै हामीले
दुईसय सैंतिस बर्ष बित्यो ।
सहेरै प्रत्येक बर्ष
म हरु गिजेरी रुखमा
झुण्डिएर मरिरहयौं
सहेरै प्रत्येक बर्ष
तिमीहरु भिरबाट
हामफालेर मरिरहयौ
अब झुण्डिनु नपरोस
म हरु गिजेरी रुखमा फेरी
अब हामफाल्नु नपरोस
तिमीहरु भिरबाट फेरी
त्यसैले सोच एकपटक
के गर्छौ बाबु ?...... सहनै नसके पछि ।