बेहिसाब नै बितिसक्यो अब जीवनको हिसाब नखोज
जति दुख्नु दुखीसकें म , कती दुख्छौ? भनेर नसोध ।
सुनबुट्टे रहरहरु आँखैमा फुटेर रगतको आँशु झारीरहें
पाईला पाईलामा टेकेर आफैंले फूलाएको सपना मारीरहें
खाली खाली भै रित्तिसकें , कती बाँकी छु ? अब नखोज
जति दुख्नु दुखीसकें म , कती दुख्छौ ? भनेर नसोध ।
आफ्नै नियतीको भुमरीमा परेर बालुवाको अक्षर झैं मेटिईगएं
कण कण भै उडेर धुलो संगै आफ्नै भाग्य संगै रेटिईरहें
टुक्रा टुक्रा भै बांडिईसकें , कहाँ सिङ्गो छु ? भै गो नखोज
जति दुख्नु दुखीसकें म , कती दुख्छौ ? भनेर नसोध ।
No comments:
Post a Comment