कविता : निश्प्राण वैलाएछ यौटा कोपिला र अर्को ।

सँगै सँगै हिउंदको चिसो शीत खपेर
एकै साथ बसन्तमा ओठ खोल्दै गरेका
एक जोडा कोपिलाहरु
फूल बनेर फक्रीने रहर गर्दै गर्दा
निर्दोश भँवराले चुसिदिएर त्यही रहर
निश्प्राण वैलाएछ यौटा कोपिला र अर्को
आफुलाई एक्लिनुको पिंडाले
कति नछुवाई मस्त संसारमा
सुगन्ध छरेर फक्रीरहेको छ
निर्दोश भवँराहरु घुम्दै
आउनेछन कुनै दिन तिमी सम्म
चुस्नसक्छन तिम्रा पनि रहरहरु
भवँराहरु निर्दोश हुँदाहुँदै
पापी पनि हुन सक्छन
होसियार तिमी फूल हौ
भवँरा सामु तिमी कहिल्यै
आत्मसमर्पण गरी झुक्नु हुँदैन
सौंन्दर्य फक्रीनु तिम्रो अस्तित्व
निस्पाप भवँराको स्पर्शबाट बच्न
काँढे झ्याङ्गहरु बिच लुक्नु हुदैन
फूलको कोमल मुटुभित्र तिमिसँग
भवँराहरु झेल्न सक्ने साहस हुनै पर्छ ।

२० असार २०५८