कविता : आजका हामी युवाहरु ।

एक झुण्ड युवाहरु
यता सडकमा
अवागमन अवरुद्द गराएर
उधुम मचाईरहेछौं
सवारी साधन जलाएर
ढुँगा मुढा वर्षाउंदै
तोडफोडको
ताण्डव देखाईरहेछौं
बेमतलब हामीहरुलाई
अगाडी कस्लाई चोट लाग्दैछ
को मर्दैछ
पर्वाह छैन ।
अर्को झुण्ड
उता गल्लीको बिचैबिच
निमोठेर मानवताको घाँटी
मान्छेको रगतले
प्यास मेटीरहेछौं
निर्घृणी हामीहरुलाई
थाहा छैन
भुईंमा ढलेको शरिर
कस्को हो ?
हाम्रो हातको
टाउको कस्को ?
मान्छे भन्दा माथी
उठ्न नसक्ने प्राणीहरु माझ
आज मान्छे भन्दा तल
कुन प्राणी झरेको छ ?
थरी थरी हामी युवाहरु
फेरी अर्को झुण्ड भएर
मन्दिरको हाताभित्र
प्रविष्ट भई
हातमा आधुनिक हतियार बोकी
भगवान लखेटीरहेछौं
खाँचो छैन हामीलाई
भगवान जहाँ जावोस
हेक्का छैन हामीलाई
भोली आफु दुख्दा
त्यही भगवान सम्झनु पर्छ ।
हामीलाई त भत्काउनु छ
चाहे जे होस अगाडी
हामी किन आफ्नो विवेकले
भत्काउनै पर्ने
कुरीती र
कु-सँस्कार भत्काउन
सकिरहेका छैनौं ?
हामीलाई त लखेट्नु छ
चाहे जो होस अगाडी
हामी किन भगवानको भेषमा
स्वयं पूजित
राक्षस लखेट्न
सकिरहेका छैनौं ?
चेतनाले खारिएका
हामी युवाहरु
बौदिकताले निखारिएका
हामी युवाहरु
किन निर्माणको बाटोमा हिंड्न
सकिरहेका छैनौ ?
बिनास र बिध्वँसमा तल्लिन
आजका हामी युवाहरु
सोचौं त एकपटक
हाम्रो आजको विचारमा
तालाबन्दी गराएर
हाम्रै काँधमाथी टेक्दै
उता तिनीहरु
शान्तीको ढोँग रच्दैछन
हामीहरुलाई
बलिको बोका बनाएर ।