लक्ष्मीपूजा र महाकवि देबकोटा ।

शुभ-दिपावली २०६३ को शुभकामना ।


आज लक्ष्मी पूजा , धनधान्य र ऐश्वर्यकी देवी लक्ष्मीको पूजा आरधना गरेर लक्ष्मीलाई खुशी गरेर धन सम्पती र सुख समृद्दी प्राप्त गर्ने दिन । मैले आज सम्म लक्ष्मीपूजा गरेको छैन । घरमा हुँदा देउशी नाचमा हिँड्दै फुर्सद हुंदैनथ्यो । यता आएपछि त झन कामले नै फुर्सद हुंदैन । हुनत महाकवि लक्ष्मीप्रसाद देबकोटाले भनेकै छन , ......चुम्दछ ईश्वर काम सुनौलो गरिरहेका हात
छुन्छ तिलस्मी करले उसले सेवकहरुको माथ........ वास्तबमै यो सहि कुरा हो पूजा अर्चना गरेर भन्दा काम गरेर नै लक्ष्मी खुशी हुन्छिन तर पनि म नेपालमा हुँदा त्यसरी सोचेर काम गर्दिनथें । यहाँ भने चाहिँ काम नगरी बस्न र खानलाई बाउको सम्पती छैन । म र म जस्ता बिदेशबाट आउनेहरुलाई त बाउको सम्पती छैन र काम गर्नु पर्छ तर यहिँनै हुर्केकाहरु पनि बाउआमाको सम्पतीमा मोज गर्ने चान्स छैन धेरैजसो त १८ बर्षनै नपुगी बाउआमाको घर छाडेर अलग्गै बस्छन र आफैं कमाउन थाल्छन , बाउआमा सँगै बस्नेहरु पनि आफ्नो खर्चको लागी आफैं काम गर्छन । सायद त्यसैले पनि होला यो देश अमेरिका (सम्पन्न) भएको र हाम्रो देश नेपाल (बिपन्न) भएको । यो देशमा लक्ष्मीपूजा हुँदैन , धनसम्पती प्राप्तीको लागी कर्मलाई नै जोड दिइन्छ यो देशमा । यसो भनेर मैले हाम्रो सँस्कृती र परम्पराको खिल्लि उडाउन खोजेको हैन । मलाई हाम्रो चाडपर्बहरु मध्धेमा तिहारनै रमाईलो लाग्छ ।

यस्पाली न तिहारको कुनै कार्यक्रम बन्न सक्यो न देबकोटा जयन्तीको अवसरमा कुनै कार्यक्रममा सरिक हुन नै सकियो । केहिनै गर्न नसके पछि मैले गर्न सक्ने काम , देबकोटा जयन्तीको अवसरमा कविता लेखेर , गर्दैछु । यो कविता महाकविको बिषयमा नभएको भए पनि महाकवि प्रति स-श्रदाञ्जली यहाँ राख्दैछु ।

__फेरी यादमा रोएको छु ।

ईच्छाहरु धेरै थिए
संधै संधै संगै हाँस्ने
मृत्यु आए संगै मर्ने
जीवन भरी सँगै बांच्ने । १

खुशीहरु बाँडीचुंडी
दुख पिंडा संगै खप्ने
पिरतीको ईतिहासमा
यौटा अलग आयाम थप्ने । २

बसन्तमा उनि फूल्दा
म त हुन्थें उन्कै सुवास
शिशिरमा मुर्झाएको
कहाँ थ्यो र हाम्लाई आभाष ? ३

जीन्दगीको सावन भदौ
आँखाबाट संगै झार्यौं
चैते हुरी छेल्नलाई
मनको भित्ता संगै बार्यौं । ४

बिहानीको घाम जस्तै
न्यानो उन्को माया थियो
अकस्मात कुन दैबले
आज ग्रहण लाईदियो । ५

एकै बचन नसोधेर
उनी धेरै टाढा गईन
कस्लाई सोधुँ मैले हरे !
कसरी निष्ठुरी भईन ? ६

आज एक्लै बाँचेको छु
मृत्यु मेरो निश्चय छ
पर्खी बस्नु कतै भए
तिमीलाई भेट्ने ईच्छा जो छ । ७

पुकार कती गरुं यहाँ
सुनिदिने तिमी छैनौ
आँशु कती झारुँ यहाँ
पुछिदिने तिमि छैनौ । ८

तिमी नै त एक थियौ
सहारा भन्नु यो जीवनमा
बस्यौ केवल यो जीवनमा
याद बनि दुखी मनमा । ९

तिम्रो यादमै बाँचेको छु
बाँच्ने मनै कहाँ छ र ?
उखेलिएको बृक्षझैं छु
लिनु अब कस्को भर ? १०

अझै तिमी बाँचेकै छौ
चिच्याएर भन्छु तर
सत्य स्विकार गरेको छु
देखिकन रित्तो घर । ११

अश्रुधार यो बेदनाको
कठिन हुन्छ पिउँनलाई
अवशान भो यो मनको
कठिन भै गो जिउनलाई । १२

एक्लै बसी धेरै चोटी
मनलाई धोएको छु
आँखिर आज पनि तिम्रै
फेरी यादमा रोएको छु । १३