२०५७ साल को पौष १७ गते शिक्षात्मक जागरण गीत भनेर मैले यो सानो कविता जस्तो देखिने गीत ( अन्यौलमा छु म यो गीत भन्न सुहाउछ कि कविता भन्न ) लेखेको रहेछु । आज पुरानो डायरीको पन्नामा यस्लाई भेटेर यहाँ राख्दैछु ।
---------------
घामको उज्यालो पुग्दैन जहाँ
शिक्षाको उज्यालो सक्दछ पुग्न
शिक्षाले सिँगारे सब जनलाई
पर्दैन कहिं कतै नि झुक्न ।
भुलिईरहेका भाईबैनीहरु
भेंडा र बाख्रासँग बन जँगल डुल्दै
ज्ञानको नयाँ विहानी दिउँ
गाँउबस्ती सारा पाठशाला खोल्दै ।
ढिकी र जाँतो दाउरा घाँस सँगै
अल्मलिएका दिदीबैनीलाई
उज्यालो बाटोमा पाईला टेकाउँ
चौतर्फी नयाँ जागरण ल्याई ।
जीवनको हिसाब किताब भुलेर
ठगीईरहेका आमा बाहरु
सक्दछन बुझ्न जीवनको अर्थ
केहि त नयाँ उद्दोग गरुँ ।
No comments:
Post a Comment