गजल : दिलको दीपक बालीहेर

यसपाली घर पुगेर आउँदा साथमा आएका पहिले लेखेका केहि कुराहरु मध्ये यो गजल पनि यौटा हो । यो लेखिएको मिती ठ्याक्कै सम्झना छैन तर २०५३ सालतिर सुन्दरपुर मोरङबाट निस्कने फूलबारी पत्रिकामा यो छापिएको रहेछ, त्यसैले यो गजल २०५२,५३ सालतिर लेखिएको हुन सक्छ । मैले त्यहि पत्रिकाको टुक्रा भेटेर ल्याएको हुँ यसलाई र जस्ताको तस्तै राखेको छु । अहिले हेर्दा यसमा मात्रामा निक्कै कमबेसी देखेपनि यो ब्लगमा राख्नैको लागी भने सच्याईरहनु उपयुक्त ठानिंन ।

यो गजल देखेपछि मलाई सम्झना आयो कि त्यो बेला म मधुपर्क खुब पढ्थें र मधुपर्ककै कुनै अँकमा लेखिएको यौटा गजल -

ह्रदयको अँगेनोमा फेरी आगो बालीहेर ।
हुन्छ साथी अझ धेरै मट्टितेल हालीहेर ।
..............

हेरेर त्यसैको संरचनाको नक्कल गर्दै लेखेको थिएँ । मधुपर्कको त्यो गजल बुँद रानाको थियो कि जस्तो लागेको छ मलाई तर हो नै भन्न सक्दिंन ।

आफ्नो सम्झे तिम्रै हुँ म मित्रता सम्हाली हेर ।
जे सम्झन्छौ त्यहि हुँ म नत्र यो मन चालीहेर ।

मेरा उपर तिमीभित्र अविश्वासका तुष भए,
खेद छैन मलाई लगि रछ्यानमै फालीहेर ।

ईच्छा भए हामीबिचको मित्रतालाई प्रगाढ पार्ने,
भएजति सन्देहका प्वालहरु टालीहेर ।

अनायासै कुनै क्षण मलाई छाम्ने रहर जागे,
कति कोमल हुनेछु म मुटुभित्र हालीहेर ।

दिनमा मात्र हुन्छ सूर्य अँध्यारो छ रात सारा,
मेरो साथ चाहिएमा दिलको दीपक बालीहेर ।