कविता : मन र जिन्दगी

जसरी सुकै खेलाउ
मनमा जिन्दगीलाई
यो त
बराबरी जिन्दगीले
मन खेलाउने खेल पनि हो

अन्यत्र सहजै
हार स्विकार्ने जिन्दगी
तर खेल
सँधै जित्न चाहन्छ
अनि त
जुटेका छन् मनहरु
केही जित्नको लागी
फुटेका छन् मनहरु
केहि जित्नकै लागी
र हार खपिरहेछन्
परिणाममा
अभागी कुनै मनहरु



यौटै छानो मुन्तिर
मनहरु नफाट्ने भए
किन चिरिन्थ्यो सिङ्गो धर्ती
त्यसको , उसको र यसको भएर



कदाचित् आज
हाम्रो भन्नेहरु पनि
कोरीरहेछन् सिमारेखा
सामुहिक छुट्याएर 'तिनीहरु'को
तब कुन ओठले प्रशँसा गर्ने हो
मेटिसके तिनले भावना
तेरो र मेरोको भनेर ?



त्यही रीतको जञ्जालमा
बेरिएको यौटा मन
रुमलिएको यौटा जिन्दगी
हर्ष विभोर छु म
कुन्नि के जित्नको लागी
प्रतिक्षामा तिम्रो आगमनको



यदाकदा
खेलाईरहँदा
मनमा जिन्दगीलाई
शशँकित हुन्छु
कतै चुकेँ कि हिसाब राख्न
जीवनका संभावित हारहरुको



यस्तो लाग्छ
म सूर्योदयको प्रतिक्षा
सागरको पश्चिम किनारबाट
हरेक साँझ सूर्यलाई
बिदाईको हात हल्लाएर गरिरहेछु


त्यसैले हरेक साँझ
सागरको यो किनारबाट
क्षितिजसँग गुनासो पोख्दा
भन्ने गर्छ जिन्दगी मलाई

........त्यो क्षितिजलाई
ब्यर्थै सराप्दैछौ तिमी
उ त स्वयँ दुखी छ
हरेक पल्ट सूर्यलाई
त्यँहीबाट बिदाई गर्नुपर्दा ....।