यात्रामा सहभागी हामी ३ जना : बाँयाबाट क्रमश म (दीपक जडित) , मनोज अधिकारी र हेमन्त दंगाल ।
भोलीपल्ट अप्रिल ५ का दिन फेरी ११ बजेतिर हामी डेन्भरबाट पश्चिममा पर्ने अर्को सानो पर्यटकिय सहर निदरल्याण्ड तर्फ लाग्यौं जहाँ मलाई गौरादहकै मेरो साथी लिला कार्की ( नातामा मेरो काका ) भेट्नु थियो । साँढेबाह्र तिर हामी निदरल्याण्ड पुग्यौं र लिलासंग भेटघाट गरेर त्याँहाबाट नजिक पर्ने मन्दिर गयौं पहिले पनि दुई तिन पटक म निदरल्याण्ड गएको थिएं तर मन्दिर भने गएको थिईंन ।
अमेरिका जस्तो बिकशित मुलुकमा पनि भगवानलाई दुर्गम ठाउंमै बस्नु पर्ने रहेछ ; मन्दिर जाने कच्चिबाटो झन्डै ५ माईल थियो । हामीले सानो गाडी लगेका थियौं मन्दिर सम्म पुर्याउन निक्कै मुश्किल भयो खाल्टाखुल्टीले गर्दा ।
मन्दिर परिसर छिर्ने बेलामा देखिएको यो बोर्ड : SHOSHONI भनेको के हो मलाई थाहा भएन ।
त्याँहा भित्र मन्दिर घुमाउने मान्छेको पनि ब्यवस्था रहेछ । मेक्सिको बाट अमेरिका आएर ६ बर्षदेखि यस्तै मन्दिरहरुमा सरसफाईको काम गर्ने र धार्मिक पर्यटकलाई मन्दिर घुमाउने हुवाङ्ग नामका ब्याक्ती जो हाम्रो लागी सरस्वतीको मन्दिरको ढोका खोल्दै थिए । मैले उनको तस्विर खिच्न बिर्सेछु । मन्दिर भित्रपनि तस्विर लिन मनाहि रहेछ । यो मन्दिरमा सरस्वतीको ठुलो ( निक्कै ठुलो / यत्रो भन्न चाहिं सकिनं )
मुर्ती र ध्यान गरेर बस्ने ठाउं रहेछ ।
चिनियाँ पाराको घर भएको यो मन्दिर भित्र ठुला ठुला गणेश , शिव , हनुमान , राम आदीका मुर्तीहरु थिए र यहाँ भित्र भजन किर्तन गर्ने हल पनि रहेछ ।
अनि प्रवचनको लागी पनि छुट्टै हल बनाईएको रहेछ ।
यहाँभित्र चाहिं ठुलो हवन कुण्ड रहेछ र शिवलिंग अनि शिवको मुर्ती आदी पनि थियो ।
यहाँ भित्र मलाई तस्विर लिन मन थियो तर हुवाङ्गले पट्टकै अनुमति दिएनन ।
र यो चाँही मन्दिर परिसरमै बनाईएको यौटा मुर्ती बिष्णुको जस्तो छ । भएका मुर्तीमध्ये यसैको मात्र तस्विर खिच्न पाईयो ।त्यसदिन मन्दिरबाट फर्केर आएपछि बोल्डर र डेन्भरमा साथीभाईसंग भेटघाटमा मस्त हुंदै बिहान ३ बजाईएछ । ६ तारिख फेरी बिहान ११.३० तिर हामी डुराङ्गो फर्कियौं ।
No comments:
Post a Comment