गजल : खर परालको महिमा

केहि अघि लेखेको यो गजललाई उसबेलै हो सायद यौटा सेर फेसबुकमा बाँढेर अलपत्रै छाडेको रहेछु । आज फर्किएर हेर्दा माया लागेर यता ब्लगमा चारो हाल्दै नयाँ लेख्न नसक्नुको झारो टारेको छु ।

गाउछ किन जिन्दगीले भात र दालको महिमा ।
अझ त्यसकै अभावले ल्याउने कालको महिमा ।

जवान वृद्ध या बालखै होस् उमेरको मजा त छ,
चीना खोली गाउनु किन महिना सालको महिमा ।

सबले देख्छन सुकिलो मैलो, पानीमा चोबलिँदा,
किन हो त गाउनै पर्ने आफ्नो आहालको महिमा ।

छ यहिँ यो चम्किलो दिन यहिँ नै छ ग्रहण पनि,
किन छोड्थे र भाग्यवादी , गर्छन् कपालको महिमा ।

नाममै आगो बोकेको छस् जलाउनु केहि छ भने,
गा' है दीपक तँ सुकेको खर परालको महिमा ।