कविता : चप्पलहरुको देशमा

चप्पलहरुको देशमा
चप्पलहरु केवल सडकलाई देश देख्छन्
घिसारिन्छन् सडकमा
लघारिन्छन् सडकमा
चुट्टिन्छन् सडकमा
गाँसिन्छन् सडकमा
फेरि लतारिन्छन् सडकमा
र सडकमै सेलाउँछन् चप्पल अस्तु ।

सुन ए चप्पलहरु!
यौटा चप्पलको यो सानो आग्रह कविताले बुझेनौ भने
जुत्ता लगाएका ठुला नेताहरुले बुझाउने छैनन् तिमीलाई
कि अवज्ञा, आन्दोलन, हड्ताल होस् वा जुलुस
हरेक पटक सडकमा किन चप्पलहरु मात्र छरिन्छन्?
चप्पलहरुकै हो यो देश
तर किन सडकमा
जुत्ताहरुको ईशारामा चप्पल घिसारिन्छन्?
जुत्ताहरु द्वारा चप्पल मारिन्छन्?

लेख्नै पर्दैन जवाफ
चप्पलको यो सानो आग्रह कवितामा
अब चप्पलहरुले आफैं बुझ्नुपर्छ - चप्पल मर्यादा
अब चप्पलहरुले आफै सिक्नुपर्छ - चप्पल संस्कृति
अब चप्पलहरुले आफैं जान्नुपर्छ - चप्पल सभ्यता
तब चप्पलहरुले
घिसारिनलाई सडकमा
लतारिनलाई सडकमा
खिइँनलाई सडकमा
जुत्ताहरुको आदेश तामेली गर्नु पर्दैन ।

अर्थ नबुझेका नाराहरु कुर्लेर
उपयोगीता नहुने मागहरु तेर्स्याएर
बन्द, हड्ताल, धर्ना र जुलुस हिंड्ने
सडक मात्र हैन चप्पलहरुको देश
जुत्ताहरुको प्रलोभनमा नफसि
जुत्ताहरुको ईशारामा ननाचि
जुत्ताहरुको निशानामा नपरि
चप्पलहरुको गौरव टेकिएर हिँड
चप्पलहरुको सम्मान देखिएर हिँड ।

चप्पलहरुको यो देश
वेवारिस घिसारिनु पर्ने सडक भन्दा कयौं गुणा विशाल छ ।
चप्पलहरुको यो देशमा
चप्पलहरुको स्वाभिमान जुताहरुको भन्दा कयौं गुणा माथि छ ।

***