स्केच : Tabish Shafi
मन उडेर फुङ्ग छ
खुइलिएर रंग उडेझैं
कि धोयौ रातदिन
चोबलेर आँसुमा
छुप्छुपाउँदै हिक्काहरुसँगै?
म अनुहारमा तिम्रो
नखोजेरै
भेटिरहेछु आफुलाई
भदै बगिरहेको अविरल
के वर्षात के शिशिर
जुनसुकै मौसममा ।
झरीले यहाँ
मनसुन पर्खिएन कहिल्यै
उल्टो सँकेत गर्यो
विश्व तापमान वृद्धिको
र वर्षिरह्यो प्रेम पग्लिएर
तप्प! तप्प!
सपनाको थोपाहरु चुहिँदै ।
कुनैदिन
जोर आँखाका कालो दहभरी
त्रासका कालै सर्पहरु गुँडुल्किँदा
हामीपनि
जोर सर्पहरु भएर
दिउँसैमास टाँगिएका थियौं
सप्तरंगी हुँदै
जोडी इन्द्रधनुष ।
इन्द्रधनुष,
कतिञ्जेल लच्किन सक्छौ
एकजोडी वैंश
घाम पानीको दिन रोजेर
तिमीले जोडेको पूलबाट
को हिँडेको छ
धरतीदेखि स्वर्गसम्म ?
पातलो बादलले
एकसरो सूर्य छलेको दिन
धेरैले गरेथे तिम्रो
अँध्यारो मुहारको चर्चा
तर मैले आँखाभरी
सप्तरंगी फुलेको देखें
त्यसो त त्यसबेला
मेरो आँखाभरी सजिएको थियो
उपहारमा
तिमीले दिएको आँसु ।
अझै पनि छ
आँसुको उपहार मसँग
सायद त्यसैले फरक पार्यो कि
यतिखेर देखिरहेछु
मन उडेर फुङ्ग छ
खुइलिएर रंग उडेझैं
कि धोयौ रातदिन
चोबलेर आँसुमा
छुप्छुपाउँदै हिक्काहरुसँगै?
No comments:
Post a Comment