कविता : जिन्दगी संग

ए ! जिन्दगी ,
कम् से कम् एकपल्ट त
तँ मैले सोचे झैं भईदे
धेरै भयो तैंले
मेरो छातीमा घाउ लगाएको
बरु म आफैं
कोपरेर छाती
बनाउने छु गहिरो घाउ
तर अब सहन्न
यो छातीमा पराया घाउ
पछ्याएर तँलाई
यो म कहाँ आईपुगें
आफ्नाहरु पछाडी नै छुटेछन
अगाडी कुनै गन्तब्य छैन
धेरै भयो लोभिएर
जिन्दगीको नाउंमा दोहोरिंदै
एउटै नियति बाँचेको
बरु म आफैं
कोरेर प्रतिलिपि जिन्दगीको
फर्किन्छु छुटेका साथहरु खोज्न
ए ! जिन्दगी ,
लैजा मेरो एकप्रति जिन्दगी
तर छाडिदे मलाई
स्वतन्त्र बाँच्न ।